کد مطلب:16725 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

علت اين كه شيعه بر مهر و خاك سجده مي كند چيست و از چه زماني آغاز شد؟

در مورد سجده روايت گرديده است: كه در زمان پيامبر (ص) همه بر خاك كف مسجدالنبي سجده ميكردند و براي آزار نديدن از خشونت سنگريزههإ؛ن** و نيز براي تسطيح آن، ماسه نرم ريخته بودند. هم چنين براي جلوگيري از سوزش در تابستانها در محل سجده، حصير ميگذاشتند. اين مطلب با مباني فقهي شيعه نيز كاملاً سازگار است؛ زيرا مهر از نظر فقهي موضوعيت ندارد؛ بلكه تسهيل كننده دسترسي به خاك است. در روايت صحيحه هشام بن حكم - كه همه فقها طبق آن فتوا دادهاند - آمده است : انه قال لابي عبدالله - عليه السلام - : اخبرني عما يجوز السجود عليه و عما لايجوز، قال: السجود لايجوز إلّا علي الارض او علي ما انبتت الارض إلّا ما اكل او لبس. فقال له: جعلت فداك ما العلة في ذلك؟ قال: لأنّ السجودَ خضوع للّه - عزّ و جلّ - فلا ينبغي ان يكون علي ما يؤكل و يلبس؛ لأنَّ ابناء الدنيا عبيد ما يأكلون و يلبسون، والساجد في سجوده في عبادة اللّه - عز و جلّ - فلا ينبغي ان يضع جبهته في سجوده علي معبود ابناء الدنيا الذين اغترَوا بغرورها؛ هشام از حضرت امام صادق(ع) پرسيد: مرا آگاه ساز بر چه سجده روا است و بر چه ناروا. فرمودند: سجده تنها بر زمين و آنچه ميرويد جايز است، جز آنچهكه پوشيدني و خوردني است. باز پرسيد: فدايت شوم! فلسفه آن چيست؟ فرمودند: زيرا سجده، خضوع در پيشگاهخداوند عزّوجل است. پس نشايد كه بر پوشيدني و خوردني انجام گيرد؛ زيرا دنيا گرايان بنده خوردنيها وپوشيدنيهايند، و سجدهكننده در سجدهاش خداي را پرستشگر است. لاجرم نشايد كه پيشاني خود برمعبود دنيا گرايان كه فريفته فريبايي آنند - بسايند، (وسائل الشيعه، ج 3 ، باب 1 ، من ابواب مايسجد عليه، ح 1).